افزایش مجازات اعدام در ایران و جهان!ر

ر

بر اساس گزارش سالانه گروه، " به قابیل دست نزنید" در سپتامبر سال 2007، که یک گروه جهانی مخالف اعدام و در رم مستقر میباشد تعداد افراد اعدام شده در سال 2006، نسبت به دو سال گذشته افزایش یافته و ایران نیز در میان کشورهای جهان از نظر تعداد اعدام، همچنان مقام دوم را حفظ کرده است!ر
بنابه گزارش این گروه، در سال گذشته پنج هزار و ششصدو بیست و هشت نفر در

سرتاسر جهان اعدام شده اند که 5000 مورد آن بنابه اعلان رسمی مقامات چین در آن کشور صورت گرفته است. اما گزارشهای غیر رسمی از این کشور خبر از اعدام هشت هزار نفر میدهند.ر
هر چند بدلیل مبارزه با مجازات اعدام در جهان، منجر به کاهش تعداد کشورهایی که اینگونه مجازات در آن مرسوم است از 54 کشور در سال 2005 به 51 کشور شده است، اما کشورهایی که این شیوه مجازات غیر انسانی را در سال 2006 بکار گرفته اند در مقایسه با سال 2005، از 24 کشور به 27 کشور رسیده است! با اینحال تمامی اعدامهای انجام شده درجهان در سال گذشته از طرف تمامی کشورهایی که در آنها اینگونه مجازات رایج است، صورت نگرفته و نود و یک درصد از آن تنها در شش کشور جهان یعنی چین، ایران، پاکستان، عراق و سودان و

ر آمریکا بود است!رر بنا به این گزارش، نه تنها شمار اعدامها در جهان روبه افزایش است، بلکه شمار کشورهایی که این شیوه مجازات را مجدداً از سر گرفته اند روبه صعود است. در ایران که شمار اعدام ها در سال 2005، 113 نفر بوده است، در سال گذشته به 215 نفر افزایش یافته و امسال که هنوز به نیمه نرسیده است بیش از 155 نفر بنابه اعلان جلادان رژیم، در اینکشور اعدام شده اند. تعداد اعدامها در پاکستان نیز به دو

برابر افزایش یافته و از 42 مورد در سال 2005 به 82 مورد در سال گذشته رسیده و هر دوی این کشورها برخلاف میثاق های حقوق بشر سازمان ملل، کودکان زیر هیجده سال نیز به جوخه های اعدام سپرده شده اند و تنها در ایران حداقل 71 کودک بنابه گزارش سازمان عفو بین المللی، در زندانهای رژیم در انتظار اجرای حکم اعدام خود رنج میکشند!ر
در آمریکا، بعنوان تنها کشور در قاره آمریکا که در آن مجازات اعدام هنوز نیز پابرجاست، تعداد اعدامها از 60 نفر در سال 2005 به 59 نفر در سال 2006 تقلیل یافته است. در این میان در ایران، مجازات اعدام از یکسو به شنیع ترین شکل خود یعنی قصاص، چشم در برابر چشم، سنگسار، پرتاب کردن از بالای کوه و قطع اعضای بدن و ... صورت میگیرد و از سوی دیگر در این کشور مجازات اعدام برخلاف کشورهای دیگر از یک بار سیاسی و امنیتی برای رژیم برخوردار میباشد. بویژه اعدامهای بعمل آمده در ملاء عام در سال جاری بنام مجازات " اراذل و اوباش" جهت ارعاب و مرعوب ساختن جامعه بوده است. در ایران هر چه اوضاع رژیم وخیمتر و بر دامنه اعتراضات مردم نسبت به گسترش فقر و بیکاری و دیگر ناهنجاریهای اجتماعی افزوده تر میگردد، رژیم نیز بجای جوابگوئی مسئولانه به خواست مردم، هر چه بیشتر به شدت عمل و خشونت متوسل میگردد و بسان یک ارتش اشغالگر قرون وسطایی و یک جانی دیوانه با مردم رفتار میکند! اما، چون این "رفتار" بغلت تنگتر شدن و پرسود تر شدن رابطه اقتصادی، تجاری و مالی دنیای آزاد با این رژیم با

اعتراضات گسترده جهانی روبرو نمیگردد، هر چه بیشتر رژیم در ارتکاب جنایت و در بکارگیری مجازاتهای قرون وسطایی علیه شهروندان خود میافزاید. در این رابطه همزمان با اوجگیری اعدامهای خیابانی امسال در ایران، یک روزنامه نگار آلمانی بنام " استفان ویرنر" در روزنامه اقتصادی، "دی ولت" مینویسد:"این روزها گروه کثیری ایرانی در برابر مردم ایران به صورت وحشیانه ای اعدام شده اند و دو روزنامه نویس کٌرد که وظیفه ژورنالیستی خود را در نقد حکومت انجام داده اند به اعدام محکوم شده اند ولی از غرب و از جمله آلمان هیچ صدائی در اعتراض به این جنایات آشکار برنخاست... سکوت غرب در برابر آخوندها به قوت و جسارت آنها می افزاید. در دستگاه حاکمه آلمان، چه راست ها و چه میانه روها و چه چپ ها هیچکدام در باره این اعدامها حرفی نزدند و حال آن که وقتی مثلاً در آمریکا حکم اعدامی اجرا میشود، فریادها از اینها به هوا بر خواهد خاست ولی حالا هیچکس به روی خودش نمی آورد که در ایران آخوندها هر روز اعدامها را اعدام میکنند و این اعدامها وحشیانه ترین شکل مجازات است و بیش از پنج سال است که در میدان های عمومی و مقابل چشم آدمها اجرا میشود... این سکوت به رژیم جنایتکار کمک میکند که مقاومت های آرام را در ایران و بخصوص جنبش زنان و وبلاگ نویسان در اینترنت و اتحادیه های کارگری و دانشجوئی را که حاضر نیستند به جنایات آخوندها تن بدهند و تسلیم شوند، به صورت وحشیانه ای بکوبد ... این سکوت مصلحتی احزاب و نمایندگان مجلس آلمان به قیمت جان انسانها در ایران تمام میشود"!ر
با این وجود، گروه " به قابیل دست نزنید"، معتقد استکه قطعنامه سازمان ملل متحد در باره منع جهانی اعدام که در سال گذشته نتوانست در این سازمان به تصویب برسد، اکنون برای تصویب آن، از حمایت کافی برخوردار است. زیرا، تاکنون بیش از دو سوم کشورهای جهان یعنی از مجموع 197 کشور و واحد سیاسی

شناخته شده در دنیا، 130 کشور مجازات اعدام را بعنوان روشی وحشیانه در مجازات مجرمین و مغایر با شأن انسانی، لغو کرده اند!ر
اصولاً ریشه مجازات اعدام و یا قصاص در جهان به قوانین همورابی در بابل قدیم به چهار هزار سال پیش برمیگردد. در دین یهود نیز هر چند قصاص یا اعدام از اصول اولیه آن بشمار میرود و با عبارت، "جان در برابر جان، چشم در برابر چشمف دندان در برابر دندان" در تورات آمده است، اما در این کشور

مجازات اعدام در سال 1954 لغو و تنها برای سران جنایتکار نازی، همانند اعدام آدولف آیشمن در سال 1962، قابل اجرا میباشد.ر
در این میان متأسفانه در کشورهای اسلامی، مجازات اعدام تنها در جمهوری تورکمنستان، قزاقستان و جمهوری قرقیزستان لغو شده و ترکیه نیز با تغییر قانون اساسی خود برای ورود به اتحادیه اروپا که یکی از شروط پذیرش کشور داوطلب به عضویت این اتحادیه است، برای همیشه مجازات اعدام را لغو کرده است. مجازات اعدام متأسفانه نه تنها در میان مردم، بلکه در میان فیلسوفان و شخصیتهای برجسته تاریخی نیز هواداران و مخالفین خود را دارد. از فیلسوفان برجسته طرفدار اعدام اگر شخصیتهای چون، امانوئل کانت و جان لاک را میتوان نام برد از مخالفین برجسته آن نیز مهاتما گاندی بوده است که معتقد است: " چشم در برابر چشم، همه دنیا را کور خواهد کرد"!ر

کانون فرهنگی – سیاسی خلق تورکمن
2007-09-20