بمناسبت اولین سالگرد قیام ملی یکم خرداد!ر

در یکم خرداد ماه سال گذشته، بدنبال چاپ کاریکاتوری اهانت آمیز نسبت به ترکهای آذربایجان در روزنامه دولتی، "ایران جوان"، جنبش اعتراضی وسیعی در شهرهای بزرگ آذربایجان و حتی تهران و باکو، نسبت به این توهین ملی، از طرف ملت تورک آذری برپا گردید.ر
این توهین ملی که با اشاره خود رژیم، جهت محک زدن به تأثیر سیاستهای ده ساله شوونیستی خود در میان ملت ترک آذری در ایران صورت گرفته بود، برخلاف تصور سردمداران رژیم، باعث به سطح کشانیده شدن خواست های ملی و سیاسی سرکوب شده این ملت در ایران گردید. در طول تنها یک هفته جمعاً نزدیک به چهار میلیون نفر با شعارهای، "هارای هارای، من تورکم"، "تورک دیلینده، مدرسه مدرسه"،"آندا اولسین ستارخانا، اوت یاکاریم تهرانا"،" منینگ دلیم اولنیدیر، باشغا دله دونندئل" و ... در بزرگترین شهرهای آذربایجان، ارکان رژیم شوونیستی را به لرزه درآوردند. واکنش رژیم تبهکار اسلامی در مقابله با واکنش طبیعی و برحق مردم آذربایجان، کاملاً سفیهانه و جنایتکارانه بوده است. تنها در شهرهای سلدوز(نقده)، خیاف(مشکین شهر) و تبریزچندین نفر کشته و مجروح وصدها نفر نیز دستگیر و به بند کشیده شدند.ر
از رهبران این تظاهرات چون عباس لسانی در زندان اردبیل، چهل و شش روز تمام قهرمانانه در اعتراض به سرکوبی قیام، در اعتصاب غذا مانده و موزیسین معروف آذربایجانی، حسن دمیرچی، نیز از انتقام جنایتکاران اسلامی بدور نمانده و روحانیون مترقی، چون حجت الاسلام عظیمی قدیمی دستگیر و به خارج از آذربایجان تبعید شدند!ر
تظاهرات و ابراز انزجار مردم آذربایجان از سیاست آسمیلاسیون رژیم – مذهبی ایران علیه خود، اولین واکنش طبیعی و گسترده آنها، بعد از انقلاب اسلامی بوده است. از سوی دیگر نیز نشانه ای از آگاهی ملی و هویت یابی ملت آذری در ایران بوده است. اما، این آغاز زیبا و قدرتمند با درنده خوئی رژیم بعد از یکهفته سرکوب و ظاهراً خاموش و استمرار نیافت. از دلایل اصلی این امر در عرصه داخلی، عدم سازمانیابی و خودبخودی بودن آن، بخاطر عدم وجود یک حزب و یا نیروی رهبری کننده و سازماندهنده ملی بوده است. آذربایجان، هر چند بعنوان مرکز اصلی مبارزات ضد استعماری و مشروطه خواهی و با توجه به رشد شعور سیاسی بالا در این منطقه دارای بزرگترین و پرتجربه ترین روشنفکران ئ مبارزان سیاسی نسبت بدیگر ملتهای تحت ستم ملی در ایران است، اما با کمال تأسف هنوز بخشی از این نیروی عظیم روند جدائی خود از دیدگاههای غیر ملی و مغایر با منافع ملی ملت خود را بپایان نرسانیده اند و از سوی دیگر، در میان آن بخشی از این روشنفکرانی که به دیدگاه ملی گرایانه دست یافته و به مدافعین منافع ملی ملت خود مبدل شده اند، اتحادی گسترده و فراگیر در یک شکل واحد ملی، صورت حقیقت بخود نگرفته است. ما مطمئن هستیم که با توجه به پتانسیل بزرگ موجود در جنبش ملی ترکهای آذری در ایران، روند جدائی ازدیدگاهها و گروههای سیاسی غیر ملی و تأمین اتحاد مبارزاتی آنها در یک تشکیلات ملی با استفاده از تجربه کسب شده از قیام ملی یکم خردادف در میان مبارزین و روشنفکران این ملت تسریع خواهد شد!ر
دلیل خارجی در عدم استمرار این قیام را در عدم همبستگی دیگر ملتهای تحت ستم در ایران با این قیام باید جستجو کرد که این امر نیز باز در عدم سازمانیابی تمامی نمایندگان سیاسی ملتهای تحت ستم ملی در جبهه ای واحد، علیه حاکمیت تمرکزگرای شوونیستی حاکم بر ایران و حضور و نفوذ کم رنگ آنها در ملتهای خود و ناتوانی آنها در جلب افکار و حمایت ملتهای خود از مبارزات دیگر ملتهای تحت ستم ملی در ایران ریشه دارد!ر
در آستانه اولین سالگرد قیام ملت ترک آذری، رژیم شوونیستی – مذهبی ایران، جهت جلوگیری از برگزاری هرگونه مراسمی در بزرگداشت خاطره شهدای این قیام، حکومت نظامی اعلام نشده ای را در شهرهای بزرگ این منطقه برقرار ساخته است. تا جائیکه دکتر اعلمی، نماینده تبریز در مجلس اسلامی رژیم به این امر اعتراض و به رژیم هشدار داده است که منطقه را مجدداً به تشنج نکشاند!ر
کانون فرهنگی – سیاسی خلق تورکمن ایران، ضمن حمایت کامل از خواستهای برحق ملت آذربایجان، خواستار رفع هر گونه مظاهر شوونیسم از حیات سیاسی و اجتماعی این ملت بوده و حمایت خود در دستیابی این ملت به حق آزادانه سرنوشت خود بنا به طبیعت خویش را اعلام میدارد.ر

کانون فرهنگی – سیاسی خلق تورکمن ایران
سی ام اردیبهشت ماه 1386