ما هم می توانیم

ر
(... آرپـا چؤره ک بـاهـانـا )

بحثی درباره تشکیل نخستین حزب ملی ملت تورکمن

پس از انتشار سلسله بحث هایی درباره ضرورت تشکیل نخستین حزب ملی و ارتقاء «کانون فرهنگی- سیاسی» به حزب ملی امید میرفت که فعالین سیاسی تورکمن بیشتر در این بحث شرکت کنند، که متأسفانه پس از گذشت بیش از یکماه از انتشار لزوم ارتقاء سازمان ملی مان به حزب بیش از چند نفر در این باره اظهار نظر نکرده اند- آنهم جز آیه یأس خواندن نبود- که خود مایه تأسف و نشان از پاسسیو شدن هرچه بیشتر جامعه تورکمن در اروپا و دور شدن از صحنه مبارزاتی است. هیچیک از سایت های متعلق به تورکمنها- که گردانندگان آن تا دیروز زیر علم مبارزاتی ملت تورکمن سینه چاک میکردند حتی مقالات کربوط به ضرورت تشکیل حزب را بطور کامل منعکس نکردند، حتی در وب لاگ "کانون فرهنگی و سیاسی خلق تورکمن" نیز در این باره اظهار نظری نگردید- صرفا مقالات «کانون» درباره حزب لینک داده شد. که این امر نشانه سرخوردگی و یأس شدید در میان فعالین دیروز و وازدگان امروز است که خود بحث جداگانه ای می طلبد.ر

سخن به درازا نمی کشیم و به چند نکته اساسی درباره ضرورت تشکیل نخستین حزب ملی می پردازیم.ر

از اینکه تمامی جنبش های آزادیبخش مل ملتمان در یکصد ساله اخیر بعلت فقدان و نبود تشکل ملی و مستقل به شکست کشیده شده، آیا بحثی هست؟ اگر جنبش جمهوریخواهی سالهای 1924 برهبری عثمان آخون توسط حزبی منسجم هدایت میشد شاید مسیر مبارزات کنونی ملت ما در جهت متکاملتری قرار میگرفت
از اینکه روشنفکران ملت ما در سالهای اوج دیکتاتوری محمدرضاشاهی بجای اینکه به تدوین مرامنامه و اساسنامه حزب ملی تورکمن بپردازند در صف حزب توده، خواهان رسیدن به حقوق پایمال شده تورکمنها گردیدند، و ما اینک آنرا نقیصه جبران ناپذیری در مبارزات ملی مان ارزیابی می کنیم، سخنی هست؟ اگر در دوران پس از سقوط رضاشاه و باز شدن فضای نسبتا باز سیاسی، غایب بهلکه ها نخستین حزب ملی ملت مانرا پایه گذاری میکردند، ممکن بود جنبش سال 57 دچار اشتباه مرگباری چون افتادن به دام فدایئان را تجربه نمی کرد و حالا ما مجبور نبودیم، از نو این بحث را آغاز کنیم.ر
از اینکه صد رحمت به توماج ها و یارانش اقلا در 1357 تشکلی بنام ملت تورکمن را تحت عنوان «کانون فرهنگی- سیاسی خلق تورکمن» پایه گذاری کردند، حرفی هست؟
از اینکه رژیم فاشیستی- مذهبی ج. اسلامی با شدت هرچه تمامتر بنیادهای ملی و مذهبی، در یک کلام هستی تورکمنها را تحت شدیدترین ضربات قرار میدهد نیز حرفی هست؟
از اینکه برای مبارزه با این اژدهای خطرناک و نجات ملتمان مبارزه کرد و این مبارزه در داخل و خارج به اشکال گوناگون پیش برده شود مناقشه ای هست؟ چرا که امکاناتی که در خارج برای مبارزان وجود دارد، در داخل نیست.ر
از اینکه صف مبارزین تورکمن پراکنده است و این خود معلول نبود رهبری مقدر و تشکلی منسجم چون حزب ملی میباشد، شکی است؟

.......

و حال سئوال اینجاست، چگونه است، آنهایی که تا دیروز برای رسیدن به مناصب سازمانی پادویی فدایئان را میکردند و در جلسات سازمانی مثل بچه دبستانی با مداد و دفتر سر وقت حضور می یافتند، همینکه از طرف خود تورکمنها برای این مهم دعوت میشود هزار بار صغری کبری می چینند... شرایط داخل را نمیدانیم، برای ایجاد حزب باید اله کرد، بئله کرد... می گویند. در تورکمنی ضرب المثلی است که می گوید: «ساغ ساغینیانچا، دألی ایکی گزک اوغلون اؤیأر».ر
آیا ملت تورکمن همانند سایر ملل ساکن ایران که از چندین دهه به این طرف دارای حزبی هستند، این شایستگی و توان و ظرفیت را ندارد که صاحب حزبی مستقل بنام خود باشد.ر
دوره کنونی مبارزات آزادیبخش ملل، مبارزه در تشکلی منسجم بنام حزب صورت میگیرد. در کشورهای دمکراتیک این احزاب هستند که با مبارزه مسالمت آمیز از طریق شرکت در انتخابات پارلمانی و تشکیل دولتهای ائتلافی، ایجاد فراکسیون و اپوزیسیون و درنهایت ایجاد دولتی بر اساس رأی مأخوذه از طرفداران خویش، دولت مورد نظر خویش را پایه گذذاری میکنند. آیا در اینگونه کشورها شق دیگری از مبارزه، مثلا کودتا، تأیئد رهبری... دیده می شود؟
اینک دوران جمع کردن سیاهی لشکر پیرامون یک تشکل گذشته است. دوره کنونی مبارزه به انسانهایی که از جان و دل به آزادی ملت خویش دل بستند و در راه آن با تئوری نوین مبارزاتی مسلح میگردند نیاز مند است، نه بقول معروف عاشقان رویائی و خیالباف.ر
دوستانی که اندیشه تأسیس حزب مستقـل، ملی و دمکراتیک ملت تورکمن را مطرح کردند، در نهایت به آماج خویش خواهند رسید، در این ذره ای تردید وجود ندارد. چرا که، آنهایی که دیروز اعلان استقلال کانون را به ایجاد دکانی نو تشبیه میکردند، اینک بخوبی واقفند که استقلال یک تشکل ملی چقدر واجب و ضروری است. و آنهایی که در راستای تشکیل نخستین حزب ملی به عناوینی سنگ اندازی کرده و یا با صغری کبری چیدن اذهان را مشوش می کنند، دیر یا زود- با تشکیل نخستین حزب ملی ملت تورکمن از کردار خویش پشیمان خواهند شد.ر
اگر صادقانه به آزادی ملت خویش باورمندیم، باید در این امر خطیر پیشگام و پیشقدم گشت، نه بدنبال بهانه جوئی. چرا که بقول تورکمنها « ... غیزا آرپا چؤره ک باهانا»ر.ر

آقمیرات گورگنلی
نوامبر 2008