یۆرکلرینگ تؤرینده اورناشان باتیر

ر

عبدالحکیم شهنازی
(1358-1329)

خوجه نفس دلاور مردان بیشماری را در آغوش خویش پرورانده است. نام و آوازه این روستای قدیمی در برگ- برگ تاریخ معاصرمان جایگاه ویژه خویش را یافته است. روستائی که در دوران ظلم ستمشاهی پایگاهی علیه ظلم سروان حامدها و اینک نیز به مقر مقاومت وسیع مردم علیه حراست دریا و پاسداران جنایتکارش مبدل گشته است.ر
و اما آنچه که بیشتر به این روستا ابهت و شکوه خاصی می دهد، شرکت یکپارچه و قهرمانانه آنان در جریان جنگ تحمیلی اول سال 1358 می باشد. طوری که زن و مرد، کودک و پیر خوجه نفسی در رساندن آذوقه و کمکهای مردمی به جبهه گنبد روز و شب نداشتند. در سازماندهی و ارسال کمکها شهید شهنازی بسیار فعال بود.ر
شهید عبدالحکیم شهنازی در سال 1329 در روستای خوجه نفس در خانواده متوسط الحال بدنیا می آید. پدرش عبدالرحمان آقا برای تحصیل فرزندش از هیچ چیز کوتاهی نمی کند. حکیم بعداز اتمام تحصیلات ابتدائی در دبستان میرجرجانی زادگاهش، برای ادامه تحصیل عازم بندرتورکمن فعلی میشود. در سال 1355 فارغ التحصیل دانشگاه تهران در رشته علوم تربیتی شده موفق به اخذ درجه فوق لیسانس در این رشته میگردد. وی قبل از انقلاب چند سالی در دانشگاه آزاد تدریس می کند.ر
با شروع و گسترش اعتراضات مردمی علیه رژیم شاه، حکیم در صف اول مبارزات به آگاهی و بیداری مردم می پرداخت و در برپائی تحصن های مردمی بسیار فعال بود. بعداز پیروزی مردمی و ایجاد نهادهای انقلابی چون کانون و ستاد، حکیم بازهم در جبهه مقدم حرکات مردمی قرار داشت.ر
بعداز ربوده شدن رهبران ستاد و شورا، توماج، مختوم، واحدی و جرجانی و تدارک حمله به تظاهرات 19 بهمن سال 58، نیروهای ارتجاع زخم خورده که از قبل حیکم را نشانه گیری کرده بودند، در همان روز 19 بهمن به منزل مسکونی اش یورش برده، وی را به رگبار می بندند.ر
از شهید حکیم شهنازی دختری بنا‌م « بهاره » بجا مانده است.ر

راهش پر رهرو و یادش گرامی باد !ر

کانون فرهنگی- سیاسی خلق تورکمن
ر13 فروردن 1388